“Scholen zijn meestal gericht op een vaststaand curriculum met een stageopdracht, maar zo werkt het in de echte wereld niet.”

In deze korte serie artikelen gaat StuComm het gesprek aan met studenten, professoren en werkgevers in Nederland om te onderzoeken hoe onderwijsinstellingen hun studenten voorbereiden op stages en daarmee de uitdagingen van de toekomst.

Na uitvoerig met studenten te hebben gesproken over de structuur van de stages in Nederland, was het nu tijd om af te spreken met Mieke Schrijvers, een professor aan het Wellant College, om te zien of faculteitsleden vergelijkbare of tegengestelde opvattingen hadden over dit onderwerp.

Mieke Schrijvers is docent en projectleider voedingsspecialist (MBO 4) aan het Wellant College en gaf verder inzicht in de complexiteit van het systeem.

Mieke is onlangs begonnen aan een nieuwe studierichting om meer te leren over innovatiemanagement in het onderwijs (bedrijfsleren). Naar aanleiding van deze studie is ze nu van mening: “Ik zou graag het hele systeem willen veranderen!”

Toen haar werd gevraagd om het systeem als geheel te evalueren, merkte Mieke op: “we hebben veel geweldige stagemogelijkheden in het beroepsonderwijs, maar niet genoeg. Stage gaat meestal over studenten die een opdracht doen voor school of die worden gebruikt als goedkope werknemers.”

Dit sentiment weergalmde de opvattingen van studenten met wie we de afgelopen weken hadden gesproken. Ook zij waren gefrustreerd door het beperkte aantal beschikbare mogelijkheden, evenals de soorten taken die werden gegeven aan de ‘gelukkige’ studenten die in staat waren om een stageplek te bemachtigen.

Vervolgens vroegen we Mieke hoe zij het systeem zou veranderen als ze de kans zou krijgen.

“We zouden meer win-win-situaties moeten creëren, het bedrijf moet het zien als een kans om wat frisse en nieuwe ideeën te krijgen. Om die ideeën te verkrijgen moeten ze in de student investeren. Daarnaast moet ook de school veranderen, scholen zijn meestal gericht op een vaststaand curriculum met een stageopdracht, maar dat is niet hoe de echte wereld werkt.”

De synergie tussen de opvattingen van student en professor kunnen niet over het hoofd gezien worden. Ze brachten niet alleen dezelfde problemen naar voren, maar boden ook vergelijkbare oplossingen.

Medewerkers kunnen niet alleen de schuld krijgen voor het gebruik van het systeem. Universiteiten moeten meer doen om gedurende langere tijd met bedrijven samen te werken en zo systemen en structuren te ontwikkelen die de toekomstige werknemers van morgen echt ten goede kunnen komen. Dat gezegd hebbende, moet er binnen organisaties meer worden gedaan om hun nieuwe rekruten uit te dagen en hen een ervaring te bieden waar ze echt van kunnen leren en mogelijk door kunnen gaan met hun afstuderen. Dit zou meewerken aan het vergroten van het waardegevoel van studenten.

In het volgende deel van deze serie spreken we over het laatste stukje van de puzzel, namelijk de bedrijven, om ook hun perspectief op het systeem te begrijpen.